Halil Kantar🪐

Adımlarım çoktan ayağımdan nefret etmeye başladı.

Gidemeyişleri meşhur oldu bu sıralar.

Açmaya mecali olmayan çiçekleri sahiplenmişler, çağ terbiyesizliğin...

Gömleğime boyalar bulaştı,

güneşin gölgesi geçiyor üstümden, dile geliyor.

Susuyorum. Yaz akşamları ve deniz suyunda

izlerken kendimi, mest ediyor huzur; ...

Dişlerini sıkarak herhangi bir düşüncede, gerçekleşme ihtimalini aklına getirmeden,

Ağzında dönüp duran katran karası tadın.

Bakmak veya görmek hangisini ...

Sabaha karşı, topsuz tüfeksiz savaş alanına ilk adımını atan küçük çocuk, gözlerini açmaya korkuyordu.

Geldiği yer düzdü, ağlayacağı ilk yer tersiydi. İlk d...

İstemem sesinizi. Kitaplara sığdırırım kaoslarımı. Duymam, duyamam, hepsi birer cinnet paralelleri.

Avuç içlerimdeki çizgilerden akar yaşanmışlık denen o yo...

Ruhum mu beni terk etti yoksa solmuş güllerin arasında mı öldü?

Gidiyor mu hala o ucu karanlık olan tarafa?

Ölüyor musun yoksa haber ver bana bilmem lazım....