Ufuk Tayga Türksoy

Talihsiz sevdalar romancısı:

Adımı söyle!

Buğulu şişelere sığınmış bahar

Konuş,

ben gülüyor muyum?

Talihsiz sevdaların romancısı:

Kapanıyor mu gözleri...

Sen, deve dikeni yollara kardeşim Eşber dün gece,

Özgürlük denilen dinç bir inancın arkasından

Demir bir tutsaklık gibi gün be gün

Boğazında düğümlenen ba...

Benim yalnızlığım hesap tutar mı?

En çok ne zaman yalnızımdır ben?

Bir suçu yok günlerin, onları karıştırmayalım.

Yağmuru hiç sevmem belki ama

Onun da ka...

Ölüm gibi karlı bir gece;

Yani toz kalkmaz ağırlığı huzursuzluğun

Adımlıyor parmaklarında toy bir Leylandi'nin.

Halbuki yaşamaya aç bu Leylandi

Mevsimler...

Eksik insanlığım sokaklarda, kelimelerimde karşıma çıkardı, sürekli. Üstüme hiç uymadığının bilincinde olduğum bir kıyafeti sürekli giymek zorundaymışım gibi...

Düş çocukları yürüyor pejmürde evlerde,

Yaşamaya ikna ediyor beni onlar, bilmeden.

Yaşı yok, ismi yok, dizlerinde saklambaç izleri...

Yıldırım kuşakları g...

Hayatın bir anlamının olmadığının bilincindeydim. Hiçbir inanışın hoşgörülü kollarına atamadığım için kendimi, sanatın bile eninde sonunda bir gösteriş mesel...

Kardeşim benim,

Hiçbir şey yalnız ve karşılıksız değildir.

Bak işte;

Yaşamak dahi

ölmek zorunluluğunu getirir.

Bana seni ne hatırlatıyorsa unuttum,

Geriye bir tek sen kaldın.

Sokakları unuttum örneğin:

Gri önlüklerini giymiş sonbahar aralarında,

Beklemeyi bir sund...

Böyle geceler duyuyorum sevgilim; gölgelerimle deniz karışıyor.

Seni aradığım sokaklarda ölmüş bir kedi buluyorum

Ve seni soruyorum sisler içindeki bir aka...