Poyraz Kostik

Hainlik etmiyorum güzelliğine 

sabahın gri bulutları üzerimdeyken 

düşlerim çelişiyor heceler titreşiyor dudaklarımda 

ve gezinirken dünyada şiirselliğin ...

Ah yine gece 

  ve yine sözcüğüyle başlayan cümlelerim 

doğuyor yine

hiçbir yerde bulunamama hissiyle dolanıyorum 

yalnızca gülücüklerim izini bırakıyor ...

Öğle vakti uyudum. Zamanımın büyük bir çoğunluğunu durarak geçiriyorum ve on iki saat boyunca geceleri sevmediğim bir işte çalışıyorum. 

Sabah geldim. Öğle ...

Seçimlerin dışındasın. Kendine iyi gelmeyen ve iyileştirmeyen cümleler kuruyorsun kendi hakkında. İçin gidemeyeceğin kadar uzakta ama onu taşıyorsun da... Çe...

Gülerken bile yüreğim ağır 

uyanışım boşunalığı anlatıyor

ve ölümü bilen çocukluğumu hatırlıyorum

kötü şeylerden geçen ve göçebe olan...

yüreğim başka...

İnsan kendi kendisiyle karşı karşıyadır artık; hadi mutlu olsun da görelim! Gene de yolculuk bu yanıyla aydınlatır insanı.

s, 53

Böyle işte, dünyanın derin anlamını duyar gibi olduğum her seferde, onun basitliği şaşırttı hep beni.

s, 45

Yoksullukta bir yalnızlık vardır, ama her nesneye değerini veren bir yalnızlık.

s, 41

Bu dünya böyledir, aynı zamanda değildir; dünya hiçbir şeydir, aynı zamanda her şeydir. Hakiki sanatçı bu ikili gerçeği haykırır.

s, 39

Bugün sanat, bunca sefilliğin karşısında bir lüks olmaya devam etmek istiyorsa aynı zamanda bir yalan olmayı kabul etmek zorundadır.

s, 26