oğuz iğneci

gözlerim aramıyor artık aydınlığı

anlamaya başladım

bir parktaydım

durdum

bulutlar artık geçmiyordu üstümden

gün batımı uzatmıyordu gölgemi

tebessüm et...

Karanlık belki biraz koyu halkalı

Kimsesiz bir kanepe

Yolcusunu bekler

Orada oturan seni hatırlar

ona ulaşan yolda kalır

ölüler telaşsız

bedenlerimiz o...

Sana bu satırları bir kumar masasından yazıyorum sevgilim

Az önce duyuyordum sesleri

ellerim misafir avuçlarda sıkkın

gölgesiz kalmış tüm beklentilerim

...

Önce alınlarında belirdi ışıldayan yollar

gözleri uzaklara yakındı

tam vaktinde koparılmış gibi evinden

bir salyangoz bakakalmıştı

çok sonra anladı kala...

adını unuttuğum bir kadını hatırlatıyor

tekinsiz bir neon tabela

ve yanan kirpiklerim

öyle salkım saçak bir hüzün

öyle cüretkar bir anımsama

bilmediğim ...

darmaduman bir beynin sokaklarında

dolanıyorum

sana ne oluyor böyle çocuk,

tekinsiz avuntularda kirpiklerin

yollar kapandı bak

dönüştüğün esarete gülüms...

kırmızı yanıyor monitörde, hayır sarı

hala kırmızı

neden yeşil hiç yanmıyor

''öyle bir ışık yok'' diyor biri

ya kırmızı, ya sarı

ya karanlık, ya birazı
...