mustafa

başlangıçta söz vardı ve

başlangıçta söz verdim

dile gelmeye meyyal hislerimi

bir ceset gibi taşımaya omuzlarımda

suskunluğu küfürle dirilmiş

öfkeli hal...

Saatlerce sustum tek kelime etmeden, ağzımı açsam kelimeler dilimi parçalamadan ulaşamayacaktı kulaklarına. İçimde biriktirdiğim bunca hınç, bunca öfke dilim...

çok mutluyum ve çok mutsuzum. nasıl hissettiğimi bilmiyorum. kafamda tonlarca beton yığını, sanki bir enkazın altındayım. gülmek bana yakışmıyor. gülmek bana...

Az önce okudum, 93 vergi ölmüş İzmir'de

Konuşuyordu çok üzgün birileri

Çok kalabalık masalarda, çokça mühim insan

Kolon eksikmiş de kardeşim niye yıkılmış...