Duru

Hasret, hasretim sana
Vurgunum sana ömrüm
Söyler; özlemin yara
Gel bana, bana ömrüm

Yar bensiz yatamazmış gözlerine uyku haram
Yar benden ayrı düşse ...

Vazgeçtim

sadece pencerelerden evimize gireceğine inandırıldığım güneşlerden,

senin olsun bu gölgeler

Vazgeçtim salıncaklardaki durgunluğumdan

Al gözleri...

defalarca bıçak yedim sırtımdan

o yapmaz dediğim herkese sırtımı döndüğümde darbe yedim

söylesene Manolla, ihanet nedir bilir misin?

kaldık mı köşe başlar...

“Hayır, dur gitme lütfen. Henüz uyanmadım.”

O sabah daha önce hiç yaşamadığı bir hisle uyandı.  Az önce büyük bir heyecanla peşinden yürüdüğü, kaybolup gide...

Yine tanımadığım o kalabalığa girecek, boğazım yırtılana kadar, alnımın ortasından geçen kalın ve o eski damarım çatlayana dek ucuz mallarımın birer markadan...

Gülümsemen o kadar güzeldi ki mağaramdan yıllar sonra çıkmak istedim. Bakışların bir davetti benim için ve ben mağaramdan çıkmak için savaşmaya karar verdim ...