Nurettin Karacan

Alarmın o insan beynini hoplatan sesiyle yeni bir maceraya uyanıyordum. Her sabah olduğu gibi gözlerim yarı kapalı şekilde alarmı susturmak için kolumu komod...

Kendini ispat etme arenası, nam-ı diğer hayat... Herkes, her canlı, her obje, canlı cansız her mahluk ispatlama peşinde kendini. İspat, var olan yahut var ol...

Ziyadesiyle tokum ölüm kuşları;

Jiletlediğimiz metropol kaldırımları ağzımızdan burnumuzdan geliyor.

Yeşil denenle avutuyoruz halimizi.

Aldığım nefes tükü...

Sonu olmayan bir yolun başındayım

Bilmediğim keskin virajlar

Çaresizliğe gidiyorum

Alışılmış çaresizliğe

Bir yol var gidiyorum

Gidiyorum ama dayanamıyor...