hilâl

uzun yollarda süzülüyor,

köşede yeşil yollar,

silah sesleriyle süsleniyor.

gök karanlığa bürünüyor,

ufacık ateş saçılıyor etrafa,

yüzünle farkındalığın ...

kendimi eksilttiğim günlerin hatrına,

yol gitmez, insan geçmez bu diyârdan.

bu diyâr kalbimin virâne olduğu dönemden,

ışıklandırmanın olmadığı her karede ...

şimdi duyuyorum cihazın seslerini uzaktan

yağmur yağıyor ruhumdan içeriye

kalabalık getiriyor kalbimin harabelerine

dağınıklığın zihnimde durduğu saatlerd...

insanların sabrını ateşe tuttuğu anlar.

inancımdan uzak kaldığım günlerin acısına.

sabah namazının getirdiği huzur dolu dakikalar.

kalbinin mührünü kime s...

birer birer dökülüyor ağacımdaki yapraklar

soluyor gölgemdeki güneşin izleri

bebeklerin diliyle yaşamak denilen

elveda bile diyememek acizliğinden.

aynı ...

yalanların ardında kaldığım

izin verdiğim yapmamalıydım sözleriyle

bırakıp giden

izlerle saklandığın odandan

kelimeler intihar ediyor

bir bir saklanıyor...

yüzümü döndüğüm her şerde bir pürüz saklı,

kelimelerim artık haykıramıyor benliğimi,

sakladığım hislerimi dökemediğim şiirlerin,

tutunduğum anıların yıkıl...

mürekkeplerin izlerinden giden gülistan dağları

şiirlerinden fısıldadığın onca dudakların gamları

kırdığım kağıtları da döktüm önünde

ağladığım birkaç sat...

geceleri aydınlatan ışıkların kış saatleri,

rüyalarda kıvranıp durduğun kabusların rüzgarında boğulmuş,

uzun cümlelerine eklediğin satırların getirdiği yal...

soğuk...

esiyor şimdi pencereden giren geçmişin izleri,

sıcaklığını kavuran soğuğuyla ellerinden tutan,

yaşamanın silikleştiği dönemleri...

ruh,

soğumuş...