her zamanki yerime
bakmadan yavaşça
yol kenarındaki masaya
iliştim başım dik
alışkanlıkların dedim
bırakman lazım
bazı şeyleri bir gün
gideceksin bur...
varoluşun karanlığı ağır
savaşları puslu ve yalnız
yokluk kusursuz olan,
biz ona dönmemekte ısrarcı
aklı olan adamlar mıyız
çilesi olmazdı var olmamış ...
Zifir karanlığındayım, pus kokuyor her yer.
Ayak bastığım toprak, soğuk,
Ölüm gibi sessiz ve habersiz gelişimden.
Gecelerim ise şahittir gökyüzünün güzell...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok