Özi

Yaşa oğlum!

Kim ölmüş yaşamaktan?

Bolşevikleri kim sürükledi isyana,

Lawrence kimi çıkardı baştan,

Kalbim deforme olmuş kime ne,

Kaygulanmayan eller ben...

Çünkü sen en fazla yerden pişmanlık meyvaları toplayabilirsin,

Eğer katletmeseydin sana uzatılan fidanları,

Boş bıraktın bahçeni, yozlaştı bahçendeki çocuk...

Kafam ağırlaşıyor, aşağıya doğru eğilip kesik kesik gülmeye devam ediyorum. Sonra nefret ettiğim musluğa dayanıp kafamı ellerimin üzerine yaslıyorum. Görüyor...

Öyle karanlık ki… Artık içimden dışarı taşıyor ve hayatımın tüm renklerini koyuluğuyla soğuruyor. Tüm sesleri… Işıkları… Beni… Hayatın sesini bile duyamıyoru...

Birkaç göktaşı ve

Kira sözleşmesini getirin.

Karalayacağım müsvedde niyetine

Ayın arka yüzünü, hislerim derin

Sıkıştım sanıyordum,

İçinde bu düzlemin.

...

Bir daha hiç parlamadı gözlerin,

Bana bakarken.

Gelmeyen zamma karşı emekliler gibi,

Bana küfür edişlerini bile izledim.

Mağlup olmak bahşedilmiş gözleri...

Yanılgılar ülkesine gitmem gerek,

Sanrılarımı heybemde taşımam,

Sandıklarımı, iyi sandıklarımla doldurmam gerek.

Rahvanıma asılı aşklarım çürümeden,

Elle...

Bilemiyorum. Sanki seçme şansımız mı vardı? Bana cenneti sunmuşlar da ben yine de bu lağım çukurunda yaşamaya devam etmişim gibi. Herkes kurtulmak ister kâbu...