Sefa

     ne

    güzeldin

         ne

   aydınlıktın.

bir mas-mavilik;

bir ölüm-süz-lüktün.

benim her gün

               ölüp

     -ölüp dirilen göğsüm...

çünkü güneşler dokunur,

kimsesiz     yüzlerimize

alır götürür mevsimler

o sevdiğimiz

         çiçekleri,

                         yemişleri.

     ...

işte ellerimiz

      ve işte geçip giden ağustos

ve işte sevdalar, çiçekler

-adını

         bilmediğim çiçekler-

geçip gidiyor koskoca bir mevsim

 ...

önce sabah gelir

sonra kıvranan vakitler

mumlar ve yatsı

ve düdükler ve ıslıklar

vakit geçiyor deriz;

yaklaşıyor bir sonraki gün

çocuklar biter son...

1. yıllardır kaybolduğum

yüzünde incecik bir çizgidir.

2. mevsimler değişir

hüzün

yaşandığı günkü gibi kalır.

burdayım-

    dönük dur, kendi yüzüne;

ve beni düşle.

ordayım-

    seni severken bulacaksın

beni hep; seni severken bulacaklar.

yüz yıl geçmiş

sanki...

avuçlarımda

mevsimin -meyvaları-

tertemiz ve serin rüzgarlar;

sana getirdiklerim.

işte onca renk, cümbüş,

saçlarına dokun diye sadece;

ardımda bıraktı...

artık uyuyabilirim

aklımın köşesinde

             bir kıvıltı

aklımın köşesinde

             bir bahar günü

zamansız ve aydınlık

ve çıplak ayakla...

senin bir gülüşün var

     tam şuramda bir mevsimi başlatır

öyle sıcak

        öyle benim;

           ve öyle, herkes için.

gülüşün:

bir yağmurun ba...

i

ah güzelim:

gel,

bir çiçeğe isim koyalım

ne diye bilirse bilsin insanlar;

biz başka bir renkmiş gibi çiçek

öyle bizce, öyle saf, öyle yalın

içimizde...