teoman budak

||-

Hiç unutmam

ben zavallıydım

O ruzda, yakınma sayesinde,

Ne vakit bir film kopsa aklımda

Ne vakit dilime dolansa aryalar

Ne vakit apansız inse algım...

Şu hâris çocuklara hem avlusuz bizlere

Eş'arlar anlatılırdı yana yakıla

Ne kavgalı evler

Ne bitmez sevişmeler

Ne yatsı sonrası gezinti

Ne radyo başında ...

Ah Jülide

Artık bırak

Bırak o gemi batsın

Acıların hatıra kalsın

Ama ne olur yıkılma

Bu yalnızlığa istihâlsın

Yükün bir kambur sırtında

Bel kemiğinde ...

Bugün bir yaşam buldum az ileride 

Ellerinde bir hüner var, bir hüner 

Umuda çağırışın çırpınışı...

Koştukça koşuyorum azın ilerisine

Koştukça, uzaklaşıy...

ruhum 

doğurgan hüzünlerin kara parçası

saçlarından sürgün bir çocuk 

iyimserliği 

aklarıma bulanmış affedilmez 

mavi telaşı

herkes nerede 

gırtlağımı...

biz hiç bir olmadık

ya ikiydik ya çok hep

dündü gün, eşitlendik

öldüğü vakit o şalvar

Merhaba düş yara, göz kara akşam

merhaba teraslı akşamların şiirli sevinci

akıp giden zamanın sonsuz kederi

ve gözleriyle dünyayı saran kadın,

merhaba

h...

Zamanımızın Bir Külkedisi

Hayatın öldüremediği bir şey vardı onda.
Belki de son darbeyi yememişti daha.