Bir iç deniz yüzdü benliğimi.
Yaprakların yakası kırışık, akıl bağı yetke son neş'e idi.
Ahşap pervazımın uçuk yeşili yırttığında göğsümü zaman evrilirdi.
...
ağzımı kapatıyorum
arafta kalan tek şey
uzun uzadıya bir ip yumağı
dişimin kovuğunda
örmeye çalıştıkça perçemi
yükseliyor heba
nüksediyor hebam
ören ...
miladının yapraklarını açışını avuçlarındaki serçeye bağladığında
ve serçe parmağın kendi gölgesine dolandığında
gömütler usanç içinde kıvranır
ârız için...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok