Zafer Kutludağ

ben buraya ait değilim…

hiç

düzensiz bu düzeni reddediyorum

boyumu aşıyor çabam

haklı bir eylemim olsa

boynumu vuruyor yasalar

aldatıcı insan suretimin...

ben putlarınız gibi ara bulucu değilim

ne de kabil gibi ellerim kanlı

çok isterim de çizile yazıla alnımın akı

yetiştirir bana işlediğim haltlarım halatla...

kaos kazanına bir kaşık da sen daldır

ezalar baldan tatlıdır

riyakârlık iki ayaklıdır, yaradan'ın ellerine sağlık

bu kusur telafisiz artık

umarın gözünde...

güler göz bebeklerin

bu bana göre rönesans!

kalbimde batılı hakimiyetim

bu taht, bu taç

yalnız senindir

kulaklarıma dikte ettiğin

sesin dar gündüz seyr...

"omuzlarına yansımış tanrının ataleti

kendini delicesine suçlayıp

sabahında nasıl beraat ettin?”

karakteristik devrimin sonucudur

uykusuzluk, göz çukurla...

ayrılıklar hep bir sevimsizdi, sağlık olsun diyemedim

teselli bulamadım gayri bundan ileri

evvel bir cenaze kalktı omuzlarımdan

arada bir içim şenlik yeri...

içir de neye yarar, binlerce antidepresan

dindiremez varoluş sancılarımı

ve dünyayı tersine döndürmek istemem

değişmezlere bir tür başkaldırı

sen etsen

...

bu ne menem dünya düzeni?

yarın bir vurgun bekleyenler var,

terk edildi vurulan.

yaşamak ikinci planda, 

yarımız uykuda, yarımızın dünyalık meşguliyetler...