Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Ufka bakıyorum alabildiğine mavi. 

Bir parça çekiyorum içime,

Denizin, göğün mavisinden.

Bir mavi sarhoşluğu içindeyim!

Sahi mavi sarhoş eder mi insanı?

Yıldızlar daha yakın bugün

Gecenin en güzel mavisinde saklı

Yalnız senin için açan bir çiçeğim

Gözlerindeki uçurumun bitişiyim

Ağlamak çözmez bazı şeyle...

Bende biraz hüzün taşır özlemler , bazen de hayatta tutar hala özlenecek şeylerin olması. Mavi de böyledir bende hem umudu hem kırgınlığı barındırır içinde. ...

İnsanı geçmişe sürükleyen bazı sorular vardır ki geçmiş o an gibi yeniden yaşanır ve gözlerinizin önünde soluklanır.

Uzaktan gelen bir erkek sesi netlikle ...

Ben bir kadındım aslında; mavi denizleri gözlerinde taşıyan, beyaz gökyüzünü teninde taşıyan ve serin rüzgarları saçlarında saklayan ben bir kadındım…

Çok ...

Hayat hiç mavi yerinden vurmadı..

çünkü ben maviyi, beyazı koruyan masumiyet olarak tanırım,

karanlığı görünür kılan bir renktir mavi,

öyle bilirim....

Çile kokladım karanfil niyetine
Sabrı okşadım zorladım sen diye
Baktım dünyaya senin gözünle
Hep savaş, hep yıkım, ateşler içinde

Mavi mavi gözlerinde ...

Ruhumun yırtık astarından sızıyor mavi. Saçlarıma düğümlenmiş geçmiş bırakmıyor mavideki izimi. Şimdi ise batıyorum usul usul göğe, mavinin en metruk köşesine.