Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.
Zamanın çok berisinde küçük bir kız çocuğu varmış. Çok çok uzaklarda aramayın, içinize yönelin. Tabii hâlâ oradaysa...
Bu küçük kız çocuğu, hayatı masalımsı...
Uykusuzken yazmışım, yarım kalmış yazım.
Yaz gelmiş yalan bunlar, ben hep ayazım
Öpmüştü adından silindi mi alınyazım
Pınarlarım kaynar, akar durum gözyaş...
kesik ruhumda paslanan ölümün,
ölmeyi yeneceğini
bir ölüden öğrendim.
kuş sesleri artık çok uzakta
bir hayat var yanımda
dokunuşlarımızla bizi acıtan;
...
Deneme yazalım bu gün. Türün kendisi bile "DENEME!" diyor ama zor olan her şey güzel değil midir? Her zaman değildir tabi :).
Sürekli günlük adı altında pa...
yalanın ne pembesi, ne beyazı ne de siyahı affedilebilir. çünkü itimat edilen yegane şey, bir çift dudaktan dökülen temelsiz kelimelerdir. buna itimat etmek,...
insan içine söz geçiremez
kelimeler dizilir boğazından düğüm düğüm
gece çöker bulutların üstüne
karanlık siler gözyaşlarını
acı bir bütünü paylaşır düny...
Kendi mezarıma bir not bırakacağım:
"En çok onu toprağa verdin"
Gözkapaklarımı ısıran penceredeki kelebek
Bir yoğuşmaya kaçak yaptı nemli tenin
Şimdi har...
Bir yaş daha alırken aklıma geldi, çok sevdiğimiz insanların ne zaman öldüklerini bilemeyeceğiz bazen.
Bir yaş daha alırken aklıma geldi, çok sevdiğimiz insanların ne zaman öldüklerini bilemeyeceğiz bazen.
Aslında uzun zamandır bu cümleye giriş yapmak için çabalıyorum. Yani, sanki karanlık ve alabildiğine uzun bir koridorda tahta sandalye üzerinde sesime karşıl...
Senin derende senin suyuna rastlayamayıp, senin toprağına elimi, yüzümü sürerek yine senden temizlenmeye çalışmıyor muyum bir taksinin arka koltuğunda ağlaya...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok