bir gece yarısı habersiz bize gel
tanesine kadar işlediğimiz evimize,
merdivenler gıcırdamasın,
senin gelişinin de olsa- bir sese bile tahammülüm kalmadı...
“Her şeyin geçip gittiğine, yaşadıklarımızın geçmişte kaldığına kim inandırabilir bizi? Anılarımızı avuç dolusu su gibi her sabah yüzümüze çarpmanın işe yara...
Ben seni hep geceye yakın duvarlardan izledim.
Seni etimden kanımdan bilerek, her saniye bölünerek,
avuçlarımda günahlarını taşıdım.
Seni cehennemin ya...
bana dair ne var bu odada
taşıyor mu beni bu kurtlanmış tahta masa
beni bana göstermekten başka ne işe yarıyor yarı açık pencerem
ve neden ölü sarmaşıkla...
Bu şehir gövdemin orta yerinde
bir ağrı gibi sürüyor hükmünü
İşte ben tam şu anda
Hiçbir şeyin ortasındayım
Bilmediğin ruha bıraktığın yara
Düğümler ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok