Kübra B☆

Süsledim kalbimi afilli acılarla.

Aynaya bakmadım hiç.

Biliyorum.

Yakışmadı acılar bana.

Acı,yakışmaz insanlara.

Bir boşluk olarak doğar insan.

Boşluk giderek büyür.

Çocuklukta sahilde kumdan kaleler gibi eklenir bir şeyler varlığımıza, bazen de bir uçurtma gibi oluve...

Korkuluklar değil  ürperten 

Karanlığı 

Anladım ki sessizlikmiş.

Ayrılıyordu bir cümle işte

Parçalarından

Öznesini veyahut benliğini kaybederek,

Geceni...

Seni, anlatabilmek seni
İyi çocuklara, kahramanlara
Seni anlatabilmek seni
Namussuza, halden bilmeze
Kahpe yalana
*
Ard-arda kaç zemheri
Kurt uyur, ku...

Sensizliği hâlâ kabul edemedim,

Sanki senden öncesi yokmuş gibi.

Yarınlara da pek hazır değilim,

Bu günleri de seninle düşlemiştik.

Gittin, bana kalansa ...

[(-Mesrurâ.)]



Çımariva tuzlu karanfil

Sen

Sevdamın soysuzu

Bozkırı kıskandırmak var seninle

Adınla yan’yana

Merhabâ

Taş denizde bir cam gemi

Batı...

Bedenim ruhumun askısı.

Bi insan bi insanı bu kadar sevmemeli 

Bi insan bi insanı bu denli özlememeli

O bedeni alsada elimden bi gün iki metre toprak 

Ru...

"Hayatımda hiç ilk vazgeçen ben olmadığım için pişmanım."

Birisinin sorusuna verdiğim yanıttı. Kendi cevabım kendimi üzdü..

Yürekte kıvranan sancılar, yürüyünce hafifler mi?

Şu kapıyı çalmayan inatçı neşe, bir gün yüze güler mi?

Giden trenin ardından baktığın her ân, tüketiyor z...

İnsan neden sürekli göklerde uçamıyor? Kanatlarını rüzgarın o hafif sertliğine bırakıp süzülemiyor. Ya ansızın fırtına kopuyor ya şimşek çakıyor ya sağanak o...