Bu eseri dinlerken hissettiklerim:
Hayallerin, hedeflerin peşindesin. Düşüyorsun, yorgunsun ama bir o kadar da inanıyorsun, yolundan vazgeçemezsin. Tüm olum...
Gün yorgun, batmaya niyetli.
Fakat ben karanlığa hazır değilim.
Gecenin sessizliğinde bulamam kendimi.
Kaybolurum koca şehirde.
Kimse arayıp sormaz ben...
Uzunca seslenişler, kısa çığlıklar...
Biliyorum orada bi' yerlerde,
Sadece artık beni duymuyor.
Bu bir vazgeçiştir
Mazisinin insanından vazgeçişi.
İnsan...
hayatın çok dayanılmaz olduğu anlar vardır ya hani. ne olduğunu bile anlamadan boğazında bir yumru, gözlerin dolmuş, uzaklara bakarken bulursun ya hani kendi...
Saat 05.29
Karnımız toksa da aslında yokuz
Sadece anlam kazanmaya çalışıyoruz
Ömrümüzü bir şeylerle dolduruyoruz
Zamanın geçmesini bekliyoruz
Yanan yere...
Sorular boyuyorum geceye
gün ışığı silkelenmiş aklım
gelip göçen resimcikler arasında
yıldız tutulmasıyla
sararmış yaprakların ortasında
nazik kelimeler...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok