Yine yürüyorum amansızca
Ama bir ağırlık omuzlarımda
Nushun ağırlığı
Her zamankinden ağır ve savsağım bu sefer
Bana dokunan bir şeyler var
İçimi karartı...
Sırf üşümek için pencereyi açtım,
Söylediğim yalanların yankısı
Bu boğuk şehri yakmaya yetecek diye
Korktum.
Saklamak yalan mıdır diye düşündüm,
Kendimi...
Uyumak yarı ölmektir
Dediler bana
Uyanmama ihtimalini bilerek
Uyudum hep
O zamandan beri
Ne zaman bir hüzün
Kaplasa gövdemi
Hep uykum gelir
Yarı ölüm...
Sadece bu şehirde olmamın sebebini unutmuşum gibi geliyor. Kafamın içinde bir melankoli henüz gelmemiş olanların gitmesinden kaynaklanan bir melankoli… Düşün...
Bugün öyle çok da ihtişamlı bir gün değil. Bir kafede oturmuş, günlüğümü dolduruyorum. Buranın kahveleri güzelmiş, ilk defa geliyorum buraya adı “La Vita e B...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok