Elif çelik

Yağmur ceketimden kokunu çaldı,

Çek yelini dedim dinlemedi, beni de ıslattı.

Omuzlarımdan başladı, yüküm arttı,

Rengi de giderek koyulaştı. 

Yağmur tabia...

Ölmek... Ölüp ölüp yeniden doğmak... İçinde sürekli olarak bir şeylerin kırıldığını, sanki demir çeliktenmişçesine adeta görünmez bir el tarafından tekrar te...

Zil çaldı ve ardında uğursuz bir ritim bıraktı. Her sesten ürküyordum, korkulu bakışlarla çocukların odasına göz attım. Kapı deliğinden baktım, bir kargonun ...

Sevgili kendim sen sen ol yaptığın hatalar için kendini yıpratma geriye baktığında ‘vah buna da mı üzülmüşüm eften püften bir şeymiş gözümde çok büyütmüşüm d...

Zamanın küçük parçalarına bölündüm. Birkaç kayboldu birazını unuttum. Çoğunu diğerleri yok etti. Olan bitenleri anlamak yıllarımı aldı. Binalarla birlikte ay...

Etimle kemiğimle ve tüm zihnimle burada sıkışıp kalmıştım. Sanki ben yüzyıllık bir ağaçtım. Ağaçların yaprakları bile rüzgârda farklı yerlere uçuşur. Oysa rü...

bazen isyana kapılıyorum, bu üç günlük dünyanın pembeliğine kapılıp gitmekten bunalıyorum. ne bileyim, pembe olmasını da isterdim aslında. keşke biraz mutlu ...