Bileklendiğim zincirlerle oturuyorum rahat koltuğumda. Gözlerimi kafamın içine sabitlemek acı vermiyor. Biliyorum. Kabullenmem gereken şeylerin ne kadarının ...
Kıyamet koptu. Ya da bana öyle geldi. Havaya bir karamsarlık hakimdi. Fazla durgun, fazla sessiz… Bağırmak için gücünü toplar gibiydi. Yüksek binalardan yans...
Doğduğum andan beri kanatlarımı çırpıyorum. Sormadan, merak etmeden; genzimde sızı, yüzümde gezinen güneşin parmak uçları... Bugün biraz daha yukarı, yarın t...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
