Fidan Erbek

Taşrada bir can; tuhaf belalar uğruna,

hayata süratle düşman olurken

dudaklarıma henüz temas etmemiş duadan beklenti niye

örgülü saçların ucunu çırpınmay...

yirmibeşinçi yaşımda

aramın iyi kaldığı yapayalnız ağaçlar altında

bir gölge, biraz kuş sesi ve bulut kafilesi. yerdeyim hâlâ

ondördümde ayaklarımı allah...

garip bir birikintiyim, basıp geçme üzerimden

henüz karar veremedim ne sıçratacağıma

temmuzun sıcağına aldırmadan gitmekti bu biraz

ve sonra susamış kırla...

haddimmiş, vahye gerek kalmadan,

dünya vasıtasıyla bana bildirilen şey

çıkacak her infiale sorulacağım;

terk edilmek benden öğrenilecek, 

bana dair çürüm...