İbrahim Halil Yenigül

Bütün bu boğuştuğum şey neydi? Kör bir bıçağın yüzü... Ben ise üzerinde yalın ayak geziniyorum. Sanki en acıtan yerinin tam ortasındayım, en dayanılmaz nokta...

Kendi umutlarımın katiliyim ben. Sessizce işlediğim son cinayet, gözlerimden aşağı ittirdiğim gözyaşlarımdı. Dudaklarımın arasından süzülüp yok oldular. Ve s...

Pezevenk gömlekleri içinde kurumuş ayrık otları,

Otel resepsiyonlarında konaklayan sardunyalar;

Sokak lambasının gölgesinde uyuşmuş, kokuşmuş

Çöp konteyne...

Ben düşüyorum sigaradan kül olup

Duman olup karışıyorum yağmura.

Gün doğmasa da umut yitmese

Şarkı bitmese de ağıdım duyulmasa

Süveyda.

Kurusun denizler...

Çelimsiz, titrek, yaşlı dalları çıplak

Erguvanın.

Neşesiz, halsiz, çiçeklerine hasret; gönlü

Erguvanın.

İlk açtığı çiçeklerin kokusu burnunda hala

Erguv...