Miraç Uşengül

Insan zamanla kötü bir şiir gibi yaşamaya alışıyor

Komşusuna selam veriyor her sabah

Sifonu çekiyor, çöpü döküyor, sokaklara iniyor

Yokuşları tırmanıyor h...

Uzaktı dön yakındı dön çevreydi dön
Yasaktı yasaydı töreydi dön
İçinde dışında yanında değilim
İçim ayıp dışım geçim sol yanım sevgi
Bu nasıl yaşamaydı d...

Nedir bu yaşamak?

Ne ile kutsanır, nasıl yoğrulur yorgun ellerle?

Sizin yörenize yaklaşmak

Güneşe çıplak bakmak gibi

Çıplak gözlerim güneşe bakmaktan d...

Büyüyen her şey gibi yavan ve soğuk

Gökyüzünün mavisi hüzün mü dolu huzur mu?

Adımla içindeki bulantıyı, say her santimini

Korur musun varlığını yoksa kor...

Bedenim bile kabul etmiyor ruhumu

Kendine savaş açıyor, ölmemi istiyor

Belki de ait olduğu yerde değildir

Kim kazanacak, nasıl bitecek bu savaş?

Düşmanım...

Haykırsan geldiğin karanlığa

Tutsan ellerimden uzansak

Denizinin en güzel renklerine

Belirse gözlerimizde esaretin sevinci

Birer birer, dokunsam ruhundak...

Koymazsanız asla rahat hissetme yoluna giremezsiniz. Yoluna giremezsiniz diyorum çünkü çabanız size bir yer açmaya başlayacak. O yer rahatlama hissiyle dolup...

kendini koy benim yerime,

biraz olsun sen suçlu ol.

unutturmadığın gözlerini unutturacak bir ölüm seç ikimize.

madem mutlu değilsin orada,

terk et ve gel...

Ben bildiğin gibi değilim

konuşmalarımda,

gözlerimdeki parlaklıkta,

dostluklarımda ve

sözlerimdeki coşkuda

gördüğün gibi değilim.

Ben başka türlü bir ş...

Seninle tanıştığımız o geceye ithafen,

Artık her düşümde sen.

Beni bu bataklıktan kurtar,

Bedenim çürür, çiçeklerim kurur.

Bu masalsı düşten beni uyandır...

İnsanlar dediğin

biraz da kendinden ibaret,

sokaklara biraz da kendinden düşürmüşsün ya,

dönüp arkana bakınca

ne kadar da senden izler taşıyorlar!

Kimi ...

Bir ölü

Taş gibi donuk

buz gibi soğuk

Mahşer telaşı

Delik heybe korkusu

Gördüm...

Sümüklü bir kız

Başında simit tepsisi

Elleri asırlık çorak toprak

...

Kalbim, neden ağlıyorsun

O gitti biliyorsun

Ben onu bu kadar severken

Ona bakmaya kıyamazken

Kalbim, kime bu öfken?

Artık o yokken

Onu dünyalara sığdır...

Kapıların kapalı olduğu saatlerde,

ayak sesleriyle uyandığın olur.

Birdenbire çalan kapıyı açarsın

Gözlerindeki dinmeyen merak

hem biraz da tedirgin edic...

Sonsuzluk böyle midir?

Sonsuzluk insanın biraz yalnız kalmışçasına

karanlıkta bir yerde,

daha gölgesi bile yokmuşçasına

beyaz bir çiçek görmesi midir?

Ö...

Uzun yürüyüşler yapıyoruz akşamları,

Yalnızız seninle, kimseler yok.

Bir ev var, bir de yoldaşlık;

Bir de sigara, belki de şarap.

Yalnızız seninle, kimse...

Bir ışık parlıyor uzakta 

Bana yön veren 

Biri gülüyor bana 

Bana mutluluğu veren 

Hücrelerime kadar işlemiş sanki 

Dünyayı güzelleştiren gülüşün 

Ruhu...