mert

gökyüzünde yarım ay,

arıyor bir parçasını

bilmiyor ki güneş gelip

vuracak kamçısını

ay düşecek, güneşse gülecek

yukarıda kocaman bulut

yağdırıyor yağmu...

çekerek ellerini ellerimden

buruk bir gülümseyiş atma bana

yalnızca sana değil,

vurgunum ben bir başkasına

sen de zaten çok iyi,

hem de çok iyi biliyors...

dökülmüş tütünler

üstü kahve lekeleriyle dolu masaya

pencere önündeki ceviz ağacının sükutu 

çınlıyor gecenin karanlığında.

bir mehtapla koyulmuştum bu g...

sanki hep var olacak gibiydi dünya

o henüz hayattayken hala

bir iz bırakmalı

biraz kurşun, biraz kanla

anbean soldu sonra sokaklar

insanlar açtı 

kaçab...

şayet namlu bilseydi kime doğrulduğunu

silahtan mermi değil bir özür çıkardı

suçlanıyoruz, ölüyoruz sonunda

suçlu değiliz hiçbirimiz

yalnızca bir bedeniz...

duruyor içimde o is, eski yerinde kalbin

ve öylesine pis, sanırsın

yüz yıl yıkasan geçmeyecek 

bugün öleceğim bu duvarlar ardında 

kimse bilmeyecek

yakı...

gri bir kül gibiydi gökyüzü

farkına vardı;

bir hiç uğruna yaşayıp gidiyorduk ömrümüzü

dolduruyoruz her birimiz

güzel kadınlarla gönlümüzü

ve gömülüyoruz...