Mücahit Kılıç

Hayat asla sahnelenemeyecek bir oyunun sonsuz tekrarından ibaret.

Uzak bi' cümbüşten geliyor yağmur kokusu

Yıllar öncesine ait bir mevsim geçişi gibi

Hasta ediyor insanı.

Bir şiir yağmurla mı başlamalı?

Kar yağsa mesela...

Dünyaya saplanmış, buhranla yarılanmış hayatın 

bir yere gitmiyorsa bir yerden gelmiyorsa,

izmarit çiğneyen ayakların ne faydası var artık 

bilirsin yalnı...

henüz yavru bir şiir emiyorken dudaklarımdan can sıvısını

bir pişmanlığın keskinliği biçmişti bileklerimi çoktan

ve sonra ansızın

dirilmiştim ilhamıma düş...

başlangıçta söz vardı ve

başlangıçta söz verdim

dile gelmeye meyyal hislerimi

bir ceset gibi taşımaya omuzlarımda

suskunluğu küfürle dirilmiş

öfkeli hal...