Nalan AKBULUT

İnsansız adalet olmaz
Adaletsiz insan olur mu?
Olur, olmaz olur mu!
Ama olmaz olsun

Bu aralar bağrı yanık bir Anadolu türküsü gibiyim. Ne tarafa dönüp baksam orada anlamsızlaşıyor varoluş kavgam. Düşünceler eskitiyorum hasret ve sevda arasın...

I

boğuk bir şiir gibi sıkılganım

güz vakti açık pencereler kadar ümitli.

bilmem ki acaba

el ele tutuşmanın verdiği bir hazzı

hangi lokmada bulabilir ins...

belki de budur hayat:

oyalanmalarımızdan geriye kalan

nasıl da huzursuz olur,

kendisiyle kalırsa baş başa.

mecburi bir dinleyici,

anlarmışçasına teselli...

Birinin hayatına öyle paldır küldür giremezsiniz. Girseniz bile bir yer bulamazsınız. Ayakta kalırsınız. İçeride olmak sadece dışarıdakiler için bir anlam if...

Bakıyorum hayata dalgın dalgın

Dalıyorum hiçlere

Sanki yaşıyorum yalnızlığı

Olmaz diyorum böyle yıkılmak yok

Ayakta kalmalıyım, güçlü olmalıyım

Var mıyd...

Ömrüm sesinle uzuyor şiirim.

Önümde yürüdükçe ağaran eski mabetler,

Avuçlarımda kan kokusu bir rüya,

Tenim hiç açılmamış bir ay çizgisi,

Seni bekliyorum....

Hızlı adımlarla az önce suratımın asıldığı yerden çıktım. Hava soğuktu. Ellerim cebimde ve gözlerim kaldırımların çizgilerinde yürüyordum. Hayallerime sıkaca...

Telefonu elinde, tweet atarken ocaktaki yemeği unutmuştu. Yemek hafiften yanmıştı. Birçok kişi bunu yiyebilirdi ama o, yiyemezdi. “Of ya” diyerek yazı tarihi...