Ogün

Deniz, dalgalarıyla kucağındaki tekneleri uyutmaya çalışıyor.

İnsanoğlu da öyle sürekli derin bir uyku halinde. Bir zaman sonra umursamazlık öyle bir yere ...

Geniş bir yol üzerinde kurumuş yapraklar. Hepsi bir bütün, büyük bir parça. Aslında dikkatli bakıldığında çok küçük parçalar yan yana ve düzensiz dizilmiş du...

Öyle karanlık ki… Artık içimden dışarı taşıyor ve hayatımın tüm renklerini koyuluğuyla soğuruyor. Tüm sesleri… Işıkları… Beni… Hayatın sesini bile duyamıyoru...

Herkes kendi karanlık çukurunda dışarıyı izliyor. Kafasını dışarıya çıkarttığında ilgisini çeken insanı değiştirmeye çalışıyor. Bunu gerçekten başaramazsa o ...

Kafam ağırlaşıyor, aşağıya doğru eğilip kesik kesik gülmeye devam ediyorum. Sonra nefret ettiğim musluğa dayanıp kafamı ellerimin üzerine yaslıyorum. Görüyor...

Aşk, insanın yapabileceği en büyük hatalardan biridir. Çünkü aşk, düşünüldüğünden farklı olarak, tek kişiliktir. Ona kapılan kişi, çıkışı görünmeyen, karanlı...

Sürekli düşünmekten çok sıkıldım. Çevremdeki herkesi ve her şeyi düşünmek. Düşünmek, yapmaktan çok daha zor, sıkıcı ve karanlık. İçimden, bir şeyler yapsam, ...

Masada duran paketlerden bir sigara yakıyorum ve tüm herkesi ve her şeyi bir kenara bırakıp, sigaranın yanan ucundan havaya doğru dans eden dumanını izliyoru...

Resim: William Blake - Nebuchadnezzar (Tate Gallery, London, UK. 1795)

Hayatı çekilmez kılan şey, gerçek. İnsanın yaşaması için her gün kendini kandırması ...

Kafamı; yaşlı ağacın, geniş ve iri yarıklarla dolu gövdesine yaslıyorum. Kulağımda, rahatsız ettiği kadar mutluluğa sürükleyen sesler. Rüzgârın dans ritimler...