Rümeysa Nur

“bir hiçin bir ağızla duraksız kemirildiği 

öyle bir sıkıntı ki 

ölümle kımıldamaz"

demek kımıldamayan bu yapraklar

bir keder kadavrası gibi

uzanmaktadı...

izlenimleri ve tasvirleri ardıma alıp

şimdi yumruk inletiyorum içimde.

belki bu tedirginliğim

bu korkaklığım

beni kendimden uzaklaştıran

sorgularımdır k...

kayboluyorum.

sanırım sandıkları kırıldı aklımın.

şimdi bütün gizler 

bir yaprak canındadır.

gaibe bir taş atmaktı delikanlılığım.

somun ekmek gibi somu...

birkaç eksik çizgiyi tamamlayan zaman 

belki başka bir çağa taşır hüznümü.

belki bir tomar trajik öyküdür,

uyudukça yazdığım.

dizlerim kırık 

elim çenem...