Hakan Can Kinik

hiçbir şeye karşı hevesim

hiçbir şeye karşı tahammülüm kalmamışçasına

yorgunum...

bir babanın anlattığı espriye zorla tebessüm edercesine

bir çocuğun hey...

bu sabah odamın perdelerini açmadım, güneş vurmaz

yarım başlarım her doğan güne

yapay kalplerden uzaktayım, hiçbiri ulaşamaz

gidiyorum, yalnızlığın en der...

ıslak bir asfalt mıydı,

gecenin dördü müydü,

geçen her an mıydı hayat?

aşk mıydı, nefret miydi, neydi ki,

zalimin, zenginin oyuncağı mıydı hayat?

dışarı...