Özi
@sanatterapisti
"So, so you think you can tell heaven from hell, blue skies from pain"
Günledir açılmadı ne pencerem ne kapım
Gözlerim öteleri hasretle harmanlıyor
Dizlerimin üstünde açık hayat kitabım
“Geçmişi sayfa sayfa okurum dinle” diyo...
Denize bakıyor gözlerim
/acıtıyor güzel çehresi
Dalgalar vuruyor kulaklarıma
/melodisi nasıl da “benci”
Bakın, güneşime bakın
/tam karşımda kendisi
...
Türküler girdi penceremizden
Ülküler uykudaydı o akşam
Politika yorgun düşmüş
Kalakalmış şiltede büsbütün
Yeşiller kırmızıya değil
Toz grisine bürünmüş
...
Sanki sokakların başında ışıklar yanmıyor gibi
Arabalar geçmiyor gibi
Bahçeler bile çok sessiz bu gece
Sanki gecenin bitmeyişine haykırıyor gibi
Ya...
Bugün daha bir yakınım sanki bu ihtişamlı şehre
Aldı bütün beni bu koca maviliğine
Serseriydi, meltem yel estikçe
Egemendi kırlangıçlar bu şehre
Bir t...
ben bu gece boğuldum
tekrar.
bir çocuğun çığlıkları kulaklarımı deldi
ben bu gece bir çocuk sesinde boğuldum.
ben bu gece tekmelendim
ilk kez.
ben ilk ...
Birkaç satır okudu önce
Bir şiir yazmalıyım dedi
Çayını aldı
Balkona çıktı
Kağıdı kalemi cebinde
Ne onun ne kağıdın
Destek alacak bir yeri yoktu
Önem...
Su ısınmadı, su buhar
Ve ısırmadım elmayı
Sadece kopardım dalımdan
Oy pusulalarında artık şu yazar
(Asfaltla postal arasında kalan bir kadın değil
Kadın...
Bilinsin.
Gölgemi eve vardıran tüm sokakların, ben
adımların, kilitlerin ve anahtarların
diyetini katre katre ödedim
Duramadım çok ağaç gölgesinde
Bilem...
Yıl 2014 falan... Hiç ışıklı, çok dumanlı bir odada; belki o odayı günlerce, aylarca terk etmemiş -hacmi eskimiş değil daha çok yanlışlara çoğalmış- bakışlar...
Hayatımızın kalemi daha anne karnına düştüğümüz anda var olmaya başlar. Biz, annelerimizin karnında yavaş yavaş büyürken ailelerimiz bizim için, bizim hayatı...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
