Serhat Dönmez

Işık kapanırsa kriz kapıda bir an

Azmettim ve ant içtim

Hayat suyu ve dakikalık resital

Uzvum tükendiğinde rüyaya

İzinsiz girdiğin halleri say

Ve sonsu...

1. Madde

Taraflar acıya tanık

Gelişi gören bir yaftayım boynumda bir iz varsa

Onu tanıyan beni tanır

Çocukluk anlaşılmaz kanser anlaşılır

İnleyen akşam ...

Dağ değilim ve daha çok göğe inmeliyim

Kalbimdeki iskeleden döşenmiş deli kan

Kendimin lekesiyim düşmüşüm oradan

Zayıf bir ağaç derin köklere bağlı

İlik ...

Aylardır yazmıyorum kimse üzülmüyor buna

Bir redingot bir silindir şapkayla bitiyor olay

Donuk nehir

Kan karası

Saçlarım uzuyor durduramıyorum

Kalbimde...

Çünkü sözün gücüne inandığında çocuktu daha

Bir yarası vardı kendiyle yaş

O da bir başkasının çocukluğundan kalma

Böyle bir savaştan geçti

Dilinde kaos ...

Bir parça daha eksilir lekesi

Kara kapılarda elleri sıkışan çocukların

Ve dahi huzur bozanların ilkesi

Yakanda isten ve sedeften rozetin

Bağırdığın cadde...

Sessizlik

Anlaşılmak için

Yanında bir çizik

Bu da

Değişen görüntünün altındaki şair

Aklındaki kanla

Çizdi gerçeğini

Bir yaradır gördü gerçeğini

Tutun...

Şiire başlarsam geceyi kaybederim

Burada banliyöde bir hal gerek çevik ve akışkan

Sonra ekstaz ve doğrulanmış etin içinde kalan

Rüya ile çıkarım kavga taş...