Rıza Karakuş

yaşamak bir karınca gibi çoğu zaman

yaşamak üstüne hangi ayağın basacağını bilmeden...

içime saplanmış bir acıyı ağırlamakla meşgulüm bu gece

acı benden, ...

ben yazmasam. sen yazmasan. başka nasıl boğulurduk. bu dünya denen çukurda!

bir asırdır tanırım ellerimi.yokluktan doğdular.

şimdi bir şiir tuttursam darıl...

ey soluğuma soluğunu katanım

geldiysen kalbime üç kez vur

saçlarınla ayaklarınla lavantalarınla teşrif et

altında telef olduğum yükümün ağrısına

gökyüzü...

tenine her değişi dilimin bir kaos sevgilim

yadırgamaz ne gece ne ay ne de eşkali belirsiz sokak

lambaları.

karanfil sulayan saçların

nasıl da sağanak ya...

hangi anakaranın

bitki örtüsüdür

gözlerin

hangi iklimin

yağışı

ve yakışı

gebe kalır dizeler

kirpiklerinin

tel tel sıralanışına

sahi hangi şiirden do...

bir çocukluk hastalığıydı şiir bende

âmâ bir kuşun sızısıyla doluydu kulağım

benim ne sen gibi güneşim oldu sabahlarımda

ne de sen gibi ay ışığım geceler...

karanlıklar müptelasıyım artık

-perdeleri açma anne,

gözlerimin akında yalnızlıklar var.

eskimiş bir radyo gibi

sessiz şimdi zırdeli ruhum

yatıya kalan...

küflenmiş küfürlerle

bir dağı tırmanıyoruz

içimize içimize.

kısılan kırılan yontulan yerlerimizden bağırıyoruz

lanetli bir çivinin yakarışı gibi!

yüzünün kumaşında diriliyorum solgun sabahlara

ışıkları kapatmıyorum sevgilim akşam olunca

sevmiyorum sen olmadan karanlığı

perdeler ardına kadar kapalı

...

aykırılaşalım;

sevişen serçelere şiir okumak kadar güzel adın,

kasıklarıma vuran kelebek soluğunun kokusu

isyana sürüklüyor satır başlarında solgun etim...