tuğçe

Ruhum meyus sallantılar yaşıyor 

Uçurumun kenarında

Sura üflense ha düştü, ha düşecek.

Söğüt yaprakları sararıyor.

Kış geliyor diyorum,

Rengarenk kasımp...

Ahu gözlüm ondüle saçlım

Ben seninim

Aldığım her nefes senin

Baktığım her yer

Çektiğim her koku

Duyduğum her ses senin

Dağların eteklerindeki yeşil

De...

Hep inandığımız şeyler olmaz hayatta.

Bazen o çıkışların bir inişi, bazen de o inişlerin bir çıkışı olur elbet.

Biz kalktık sanırız, aslında hayat düştüğüm...

Bulutlar kaybetmişse yolunu

Gökyüzü ne yapsın?

Kuşlar ne yapsın?

Sırılsıklam olmuş yine hüznün

Söylesene gönlün mü yağmurlu?

Yoksa gözlerin mi çiseliyor...

Hepimiz bir fabrikadan çıkan ve birbirimize tıpatıp benzeyen ürünlere dönmeye başladık. Bireyin tek başına farklılığı, biricikliği tanımı kalmamaya başladı. ...

Yoruldum. Yaşamaktan değil. Kendimi anlatmaktan. Kendi sesimin duvarlara çarpıp bana geri dönmesinden. Kimsenin kimseyi anlayacak kadar masumiyeti kalmamıştı...

Ben her bahar
arar arar arar
dururum

Bir ses var kafamın kuytusunda. Uykusunda ölüme yakalanmış köpekler duyar sadece. Bi' bira daha, biraz da kurulu tetikler elimin şişe değmeyen kuru tarafına....