Kübra KALENDER

Nazan bırak da gideyim,

Bırak da ne adımız kalsın birbirimizde ne de en ufak bir iz.

Bırak,

Acın kalsın bende sadece.

Hem koşturdu hem de dizlerimin üstü...

Önce kendileri için dünyaya getiriyorlar bizi.

Sonra adım atmandan tut da saçlarına verdiğin şekle bile karışıyorlar.

Gittiğin okul, arkadaşların, yediğin ...

Kanıyor işte...

Hem de içime içime kanıyor.

Bu sefer dizlerim değil, şurası işte...

Şurası, şu kalbim kanıyor.

Önce okşanmamış saçlarım döküldü, sonra sı...

Bu hayat çok zor.

Yoracak da elbet seni.

Bazen bir kaldırım taşında oturtup ağlatacak ve bazen de 'dibi gördüm' dedirtecek.

Hep mutluluğunun arkasında bir...

Hep inandığımız şeyler olmaz hayatta.

Bazen o çıkışların bir inişi, bazen de o inişlerin bir çıkışı olur elbet.

Biz kalktık sanırız, aslında hayat düştüğüm...

Yara neydi tam olarak?

Sadece kendinde hissettiğin miydi?

Düştüğün, şaştığın, seni darda bırakan mı?

Ya da ciğerini parçalayan...

Bu mu yakardı bizi bir...

Selma bu bir şarkı değil,

Aynı zamanda şiir de.

Bu, kendi kaybolmuşluğumun içinde, seni bulma telaşesi.

Yarım kalan onca şeyi bir kenara bırakıp seni tama...

Bu hayat beni yırtık ayakkabıyla okula gönderdiğinde ağlamamıştım.

Ağlamadığım için de kendimi güçlüyüm diye kandırıp durdum hep.

Biriken hırsımla oyun oyn...

Züleyha, sana bu mektubu uzaklardan yazıyorum.

Orada havalar nasıldır bilmem.

Radyolarda hava durumu vermeye başlamadı daha.

Varsa yoksa seni hatırlatacak...