Furûğ Uzunoğlu

Her şeyin gerçek dışı geldiği bir zaman dilimi var. 

Gerçekten küçük olduğumun ve herkesin küçük olduğunun ben tarafından hissedildiği bir zaman dilimi. 

Ö...

Ne için durmalıyım? Ne için?
Kuşlar çoğul maviliği aramaya gitmişler
Ufuk dikeydir,
Ufuk dikeydir ve hareket fıskiye gibi
Görünümde ışıklı yıldızlar oyn...

Senden mütevellit yaşadığım hüzün de bir mutluluk sebebi.

Yaş almış bir insanı, yalnızlıkla gördüğünde ağlayabilmen, ruhunun güzelliği; mutluluk sebebi. 

G...

“Üzgünüm. Baktığım sizsiniz ancak gördüğüm siz değilsiniz.” demek istiyorum metrobüste karşımda oturmuş, kulağında telefon, yüzünde kime armağan ettiğini bil...

İçimdeki çocuk muhtaç belki de hatalara. Belki biraz düşüşlere, sahici düşüşlere. Dizlerinin tekrardan yara alıp kabuk bağlamasına, o kabukları soymamak için...

Tramvaydayım şimdi. Bir sonbahar akşamında, saat yedi vakitlerinde yalnızca yol alıyorum İstanbul’da. Tahminimce yaklaşık en az 1 saatlik yolum bulunmakta. D...

Fevkalade bir aidiyetsizlik. Sanki on dokuz yıldır ben değilim bu dünyada yaşayan. 

Her şey yabancı ve uzak ve soğuk. En içten hissedemiyorum en bi’ güzel d...

Vakit gece yarısı olmuş. Gürültü. Gürültüler gürûhu niçin kesilmedi o zaman? Kalabalık hissediyorum hala. Çok kalabalık. Vakit gece yarısı, gözümün pencereye...

bu gece ayazdayım,

ellerimi cebime sokmak fayda vermiyor, ruhum üşüyor.

nefesimi kesen rüzgara direnemiyorum, kafamı çeviriyorum.

gözlerimi kapıyorum.

ba...