Hayâtın bin damarından biri bile kopsa,
İçindeki boşluklar, dolmuyor zamânla.
Çünkü senin için, o kopan damardır âb-ı hayât.
Meyûs gözlerde saklı şiiri gö...
Geride bıraktığı tüm günlerin aynısı olan sabaha bıkkınlıkla uyandı. Sıcaklarla birlikte konteynır evinin içi daha da ısınıyor daha da nefes alınmaz oluyordu...
Kurak bir diyârdan geldim ben buralara.
Pencereden bakınca göremezdim denizi.
Çatıma bir yağmur damlası bile düşmedi.
Gökte süzülen kuş, hiç konmadı câmım...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
