Halil İbrahim Yıldırım

Bir güzergâh... Tebessüm etmeye yaraşan bir ritimle, yürünmeye değecek bir güzergâh... Belki dünyaya değmeden ancak dünyadaki yerine haksızlık da etmeden rit...

git dedin

doğdum

ama kininle değil

öleceğini bildiğimden, yaşatmalıydım

dokundum

dokunduğun yerlerin zarına tutundun 

tutturamadım menevişlendin

yüzün...

Ben sana hep kayboluyordum,

bir bakışında yok oluyordum

bazen seninle var oldum

bazen yalnızlığımda kaybolan bir iz oldum.

Bütün kelimeler anlamsızdı

se...

Karlı bir günde pencerede seni bekledim, saatlerce, günlerce belki de aylarca kim bilir. Sonu olmayan bir yolu yürümek gibi seni beklemek, durağı yok, levhas...

Uzun zaman sonra kendimle konuşmayı becerebildim. O kadar karmaşık ki içim ne yazsam nasıl yazsam bilmiyorum, parmaklarım ve radyoda çalan bu şarkı beni yönl...

Bir gece sen, ben ve serin bir rüzgar

tenimize değen yıldız tozlarıyla

unutur muyuz yolları?

Sanki adımlar kaybolur gibi karanlıkta

sanki gizli bir şehri...

sular nihayet buldu yolunu

akmaktan kendini geri çektiği her yer çöl oldu.

hani vardır ya uzun yolun yoldaşı, derviş

insanı en ketum zamanda bulur.

bilir...

Bir gece yıldızlara meydan okusak,

bir damla cesaretle sarsak karanlığı

görsek, en suskun caddelerde yürürken

ayak izlerimizin aydınlığını.

Bir gece, içi...

"Yalnızca fedakârlık yapanların anlayabileceği bir neşe içindeydi. Kalbi mutlulukla atıyordu, fırtınanın farkında bile değildi."