Yusuf

Kar tanelerinin yolları ayrıdır hep. Ama aynı yeryüzünü kaplarlar ihtişamlarıyla. Kimi için zarif edasıyla büyüleyen bir şiirdir, kimi için titremenin bahane...

kucağında menevişler, kucağında kan gülleri

seyyah dönenceler avuçlarından akıyor yörüngeye

belkemiğimden uzaksın, çok uzak

okunmuyor ifaden, mimiksiz geç...

Artık benim için tükendi umut

Mendilini yaktı zaman 

Miadını tutuşturdu anılar

Selamsız sabahsız bir güneştir bu doğan…

Bir teessürdür yüzüme dokunan rüz...

Uçlara doğru yürüyen.

Bir bakmanın sonuna gelen, geldiği yerde anısını çivileyip bırakan, bırakıp anladın mı diye sormayı, sormalar vardı geç bunları birden...

Gırtlakları yırtan çığlıklar çınlıyor kulaklarımda

Yeniden başladı korkunç sanrılar

Ömür, bana kan öksürten bir ihtiyar

Yeryüzünden ıssız, soğuk, yüksek bir parça

Tepesindeki bayrağa sevdalandık safça

O bayrak ki dikildiği toprak kutsal vatan

Onun uğrunda kan döktü can verd...