Mükemmel adam, yazmaya uzun bir ara vermişti. Geçmişi hatırlamak onu yormuştu. Ara verdiğini söylesek de kitabından uzaklaşamamış, hatta sayfalarca anlatmışt...
Söz/Müzik: Furkan Çelik
Sözleri:
Dağ gibi adamdım
Karşında diz çöktüm ağladım
Sen beni bırakıp giderken
arkana bile dönüp bakmadın
Kimler girdi aklı...
Hayır ne gerek vardı benliğimden çıkmaya?
Bilmiyorum, inandım sanırım saçma sapan yine bir rüya,
Uyandım da geçmemiş üzerimde kalan garip şu yara,
Kimdin...
Sensizliğin notaları sızdı kulağımın içine
Onsuzluk senfonisinin bilmem kaçıncı konseri
Sensizliğe çalan şarkının şefi sonsuzluk olmalı
Sonu olmayan dip...
işte yine karanlığın ortasından geliyor ses. alarmı kapatmak istiyorum ama telefona uzanırsam yataktan kalkmam gerekecek. aslında kalksam iyi olacak, mesanem...
bir gece yarısı şimdi
ne işim olduğunu bilmediğim bir duraktayım
kafamda bir cinayet var
ortasında ben varım
hem katilim hem maktul
içimde gitme isteği ...
Işık eşlikçisi olduğunda
rüzgarın ve rengin
bal kabağı oluverir mevsim
üzerine oturulan sandalyenin
sonbaharı özlemiş o arzulu gıcırtısı
yünle tığ arası...
Sabırsızlığım geceyi uzatıyor gibi
Gözlerim dalmış kapkara duvara,
Uykusuzluktan biraz da kısılmış,
Ne yelkovanı ne de akrebi görüyor...
Ayın ışığı odamı...
Derler ya "göğsümde bir öküz oturuyor" diye. Son günlerde öküzün bölünüp çoğaldığını hissediyorum. İçeride birbirleri ile tartışıyorlar, hangisinin daha ağır...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok