Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.
Son papatyanın çiçeği düştüğünde ve bu kıyamet bittiğinde,
Belki de son kez çocuklar ağladığında,
Analar son kez feryât ettiğinde,
Döneceksin.
Bu kırbacı...
Fısıldıyorlar boşluğu, sıkılmışlığı; günahı, sevabı
Kelimeleri ve döngüleri, insana dair her şeyi
Herhangi biri kendini kaybetmeden bulabilir mi?
Ya da ke...
Doğduğumda yirmi yaşındaydı
Göğsümdeki kemikle yaratıldığını
İspatlamaya çalışan adam
Erken sancıların miladı
Yani iddia makamı babamla
Artık bir kadın...
Susturamıyorum içimi dağıtan sözleri.
Bir şarkının en cân yakan melodisinde,
Bir çift bakışın en mahmûr ânında,
Karanlık bir yolun en keskin virajında,
M...
En pis, en korkunç ,en kokuşmuş ve en kokmuş zihniyetlerin çok güzel suretleri vardı..
Bu hep böyle mi ?
Bir kusuru hep bir güzellik mi saklardı.
Bu te...
İyinin delisi olmak.
Bu kadar kötü çakala rağmen...
Umudum artık yok.
Ne zaman kaybettiğimi de biliyorum.
Ne kötü.
Devrin adamı değilim asla.
Zaman geç...
Söğütlüçeşme'nin yanı, Fenerbahçe Stadı'nın tam dibinde ama onun sırtını döndüğü bir köşe. Eski günleri hatırlatan, ama biraz yorgun bir tezgâhın başında otu...
zenobia-"ışıklı ve görkemli günler dilerim yüce halkıma,
tanrının en sevdiği kulu zenobia selamlamakta sizi! Ay ve güneş, gökteki tüm yıldızlar bizim hizme...
Ve ben geri döndüm.
Kusurlu bir şarkı dinliyorum. Bu sefer tatlı ve tuzlu karışacak. Neden olmasın ? Ben bir balığım ve uçmayı düşünüyorum. Yarını bugün, bu...
Konuşmadan anlayamayız içimizdeki cevheri tüm sözcükler kelimeler sıkışan kabarıp büyüyen yürek dert balonu oluşturuyor bir iğneyle patlatalım dağılsın içimi...
yaşamak anlamını yitiriyor
eskisi gibi atmıyor bu kalp
ruhumun en derinliklerinde
hep senin adın geçiyor
ve benim her şeye rağmen
tüm sigaralarım sen...
Büyümek mi ağırdı, yaşamak mı?
Yoksa var olmak mı daha da ağırdı?
Yaşamak kadar ağır mıydı her biri
bilemedim.
Bilmek için yaşamam lazımdı belki,
ama ya...
Tam 10 yılı aşkın süredir
Vakitlerden temmuzdu,
sıcaktı
Bedenim gibi yüreğimde ısınmıştı
Derken
aralık’ın soğukluğunda buldum kendimi
üşümedim
...
Dünyanın en güzel yalanıydı gözlerin
Yalanlarını doğru bilip inandım
Yarım kalmadım yalnız da değilim
Öyle bir his ki beni ancak sen anlarsın
Ne sığarım ...
Sarı sokak lambasının altında bilinmezliğe hapsolmuş karanlık sabahların çeyreğindeyim
Umutlarımı kuru soğukla paylaşıyorum
Biraz olsun içimi ısıtacağını ...
Bizim Yûnus ne güzel demiş bana seni gerek seni diye. Bir zamandır yazamaz oldum, yazdığımı da beğenmez oldum. Sanırım bir vakit daha yokum. Dua ediniz bana ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok