Can W. Basmacı

Bıçak gibi kesiyor ölüm geceyi

Kan damlıyor umutlarımdan

Gökyüzü simsiyah

Kararmış odanın içi

İnfilak eden düşünceler

Yok olup gitmiş seneler

Saat terk...

I. Encam-ı ser-encam

Yüzümü dön, seçemiyorum

Kaldırıyorum örtüsünü ölü zehirlerin

Bir aksin peşinde yitirdiğim sevgiler,

Kurşun karası geceler geliyor di...

Dünyanın en ıssız yerine yerine ekilmiş bir ağaç gibiyim ne kimse beni görmeye geliyor ne birisi beni sulamaya geliyor . Bazen kuşlar göç ederken heyacan ba...

Kökleri ölmüş ağaç gibisin

Ne seni sulamaya gelen olur

Ne gövdene yaslanıp uyuyan olur

Sincap olsam gövdene ev demem

Senin sevdiğin mi ? var

Güzel ...

Kar üstünde

Hörgücünde kan

taşıyan de^^eyim ben

Ağırım kendime

Ah bir bilsen 

Yüreğim ağzımda 

Dilimde diken

Sırtımda büklüm 

Sorma neden bu eğrilik
...

Çayırda ki papatya gibi savunmasızsın..

İçinde Koparılma korkusu ansızın..

Yoruldun bu belirsizlikten..

Gibi değil artık, var olmalısın..

Gözlerine bakıp...

Yatağına keyiflice uzandım. Neden bu kadar rahat bir yatağın var?! Sonsuza kadar uyumak, uzanmak istiyorum. Fakat öylece her şey mümkün görünmüyor. Senin içi...

Şairin, "Aysel git başımdan,"

dediği yerdeyim artık.

Senin yerin dibinde gördüğün o anıları,

Duyduğunda yüzünü buruşturduğunu hayal ettiğim yüzünü,

"...

 Yoğun bir iş günü. Bugünün işlerini nihayet bitirip hızlıca bu daraltıcı binadan çıkıp derin bir nefes çektim. Sağa sola baktım. Caddenin ışıkları korneamı ...

Her şeyin içindeyim. Ve ben aslında bir hiçim.

  Algımın rutubetinden doğan fikirlerimin muğlak hissiyatı sinir uçlarımda parçalanıyor. Hayatımdaki en mutla...

"Baylar, yemin ederim ki, her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; gerçek, tam manasıyla bir hastalık."

"Duvarı yıkacak gücüm yoksa, onu yıkmak için ken...

Huzursuz uykumdan düşer gibi uyanıverdiğimde soluk soluğa ve karanlığın içindeydim. Uykumu kaplayan terör yüzünden başımda katıksız bir ağrı vardı ve boynumd...

bir uyanış, bir inanç, kalpten bir hediye

büyük kelimelerle dolu küçük bir çabalayış pazartesi günleri.

bazen de bir oda dolusu adımlar; işte depresyon gün...

Herkesin birbirine duyulma isteğinin gürültüsü,

İçimde demediğim hayırların sessiz çığlıkları,

Bu ses hangi mevsim,

Bu sessizlik hangi saat,

Bu hangimiz...

Günü nasıl yaşayacağımı bilemediğimde bohçacı kadın misali beklentilerimi bohçama koyup taşlık taşlık geziyorum.

Ben dahil kimse almıyor. Bu kaçıncı kafe bu...

Tam olarak nereye kadar sevebiliyor ve nereden sonra sevmiyordum?

Sevmenin yolu yordamının okuyucusuyum.

Bir bileni bulsam izleyici, talep edeni görsem yaş...