Uzaktan güzel anılarımız var bizim
Kıymet bilmeyen
Yüzü gülen fotoğraflarımız,
Deklanşörlere nispet’en
Hiç söylenmemiş isimlerimiz sonra
Yalnız yürekler...
Eski bir tuvalet duvarının küf yeşili fısıldadı kulağıma
Artık büyüdüğümü
Ayakkabımın sıkıca bağlanmış bağcıkları söyledi
Kaç ton eskite eskite
Bu asfa...
Kalbi bakire ölenler
Bulutları kuş evlerine bezediler
Nereye giderse sarı çizgiler
Orayı ev bellediler
Yok şimdi eskidendi o kandiller
Duvardaki kimse...
Kıyısından hayatın
Salıveriyorum tüm hayallerimi
Bacaklarıma bağladığım tüm taşları
Birer birer döküyorum
Ait oldukları kayalıkların yanına
Yaşamak üs...
Tabağına tutunmaya çalışan çatallar gibiyim
Öylesine yorgun öylesine kimsesiz
Sofralar geçip gidiyor önümden
Buruşturulmuş peçetelerin.
Hayat telaşesiy...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
