Ömrümüze bir balta gibiyiz bazen,
Yaralarımız en çok kendimizden.
Ne bir dik duruş ne de tam bir savruluş,
Kendi içinde parça parça bir yok oluş...
Sıcak esintileri kovaladığı sıradan bir yaz bunalımı.
Evini sırtında taşıdığı bir çantası ve gitarı omuzlarını tahriş ediyordu.
Kaybolmuş koca bir kalbin ...
Öylece duruyorsun
İçinde kopan fırtınalarınla yüzüne yansımış
Ve yetebilme çabanla
Bakıyorsun bana
Korkaklığın alnını karışlayan yüreğin
İncinmiş olabil...
Biraz Akdeniz sabahları,
Biraz Ege akşamları karıştırdım şiirime.
Kalbinin bataklığında yüze yüze geldim,
Bu yalnızlığa.
Islak bir nefese üfler gibi doğd...
Kalbim titriyor Ferya.
Kalbim ki her yolun başında,
Dik bir yokuştan aşağı
Yuvarlanmanın travması içinde.
İrkiliyor...
İçimde giderek artan bir kalabalı...
Küçüğüm, küçücüğüm
İçimde büyütülmeye yüz tutmuş ne varsa
Bil ki bütünü senindir
Şu alnıma kazınan yalnızlık
Elimi çekip çıkarttığım o kalabalık
Kendim ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
