Aynur Şahin

Günler günleri kovalıyor, zamanın hızından şikayet ederken bir zaman geliyor ve donuyor en kötü yerinde ân. Nefesim daralıyor, bir girdapta, çıkamayacak kada...

Bundan kaç yıl önceydi, tam hatırlayamıyorum. Üniversiteyi yeni bitirmiş, tekerlekli bir valizle gitmiştim o yaz memlekete. Dedemin, valizi gördüğündeki şaşk...

Gün batıyor. Bir zerre umudun koynunda, masmavi bir geleceğe bakıyorum. Bir kızıl hale, bakmaya doyamadığım parlaklığıyla salınan saçlarının üstünde.

Yarala...

İnsan bu dünyaya en çok insan olabilmeyi başarabilmek için geliyor son tahlilde. Düşününce üstünde, öyle doğduğun gibi insan olamıyorsun. Sorumluluklar, yaşa...

Bir külah dondurmayla mutlu olurdum. 250 kuruşa sakız alır, leblebi tozuna bayılırdım. Babamla yürüdüğüm tüm yolları severdim. Çok yürürdük, adımlarım küçükt...

Düşlerin düşündüklerin düşüşlerin bir düş atının şahlanışından

Yere...

Sızın, sızlayışların duyulmayan ıssızlıkların sessiz ıslık çığlıkların

Göğe...

Sığ...

Ah mavi-yeşil dünya... Yurdum, meskenim, dalım, yuvam... Ruhumuzun yaralarını sararken suyuna, tuzuna, yeşiline kaçıp saklandığımız, ne hikmetse her üzüntümü...