Ayşen Özcan

Çığlıklar gezinir kayalıklarda, 

Zımpara misali değip geçen elleri gibi. 

Soluksuz kalmış bir yokuş, etekleri kirli, 

Çiçeksiz yollar kırık kaldırımlarıyl...

siyah yılgılar sürüyor bu kez saltanatı

nereye dönsen hep o aynı müthiş düşüştür

hiçbir belirti kalmadı yaşamımızdan

çok zaman önce döndürüldüm sana, çok ...

Ağızdan ağıza dolaştım, ilk başta kirlettiler.

Yetmedi, elleriyle kaldırdılar.

Kırdılar, böldüler.

Ağzıma kadar doldum, taştım, durun diyemedim.

Cilalı b...

Dili çözülüyor gecelerin...
Gölgeler kaçışıyor derine
Alıp sihrini bilmecelerin:
Gün doğuyor şehrin üzerine.
*
Korkarak saklanıyor bacalar,
Gün doğuyor...

kimse tanımasın için onları
şairler kimi sözcüklerini yok ettiler
*
bütün öyküleri yazıp tüketti
bir kendi öyküsü kaldı dışarda
*
kuşluğun son kuşu çek...

İnsan, arıyor bu dünyada. 

Gerçeği, yitirdiklerini, sevgiyi…

Kimi ne aradığını bilmeden arıyor, kimi ararken aranan oluyor. 

Gerçeği gizleyen duyguların v...

Kaç kez olabilir insan?

Bir kere yok olacağını bile bile.

Hangi ses giderebilir yalnızlığını?

Olmadık telaşlarla dolu şehirde.

Sustuğunda gelen ya da gid...

O kadar varla yok arasıyım ki... 

Hiç yaşamamış ve aynı zamanda kimse tarafından hiç yaşanmamış gibiyim.

Bu ıstırabına mahkum olduğumun dünyasında kimse da...

Koca bir çınar dalları üçe ayrılmış,

Üç dal ama kendininkini urganla bağlamış.

Gözyaşları sarmış topraklarını, o ne yangınlar atlatmış.

Kaçarmış ıssız bir...