Böyle düşündüren saatlerce,
Zamanı durduran ellerimizde,
İnsana kendini taşlatan apansızca
Ve çaresizce geriye koşturan
Sade, düz acı.
Başkaca şey yok.
...
Biliyorsun dost, yazmak çocukluk arkadaşımda kalmak gibi hissettirir bana.
Sabaha kadar konuşuruz ışıklar kapalıyken. Kimse kimsenin gözyaşını göremez öyle ...
Aşık Veysel’in unutulmaz türküsünü bir de rock şeklinde dinlemek varmış! Muhteşem bir eser, ben beğendim.
Günün herhangi bir saatindeyim. Elimde annemin çeyizinden kalma fincanı, altın kaplamalı; çörek otu kahvemi yudumluyorum. Kokusu burnumun direğini sızlatıyor...
Ey güzidenin eşsiz yakutu!
Berat eyle, kalbindeki nur yine üç parçaya bölünsün
Bölünsün de dile gelsin
Aşkınla yanarken “ya Hû” deyû
Parça parça erbabınd...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok