Hilal Gökali

İnsan dünyaya insanla alışır

Sevgiler de böyle mi başlar?

Ben çocukluktan aşinayım uzaktan izlemelere

Pahalı dünya zevklerini, göç ustası kuşları ve güzel...

Enseme gök salan ağrı

Beni yatağa bağlayan berzah

Karnın

Göz kapaklarım kızgın kiremitle dağlandığından beri

Bir bakıntı yamacı

Kırık tuğlanın harcıdır ...

Sessizce dinlemek geceyi,

ne güzel sanat

beslenmek gölge ve sessizlikten

sıkışır kalbim, bir kedi geçse önümden

yahut ayyaşın biri

-unutarak kendini ve ...

Gözümün ferinde bir tanrıça diriltiyorum,

Çok geçmeden onu yerinden tırnağımla kazıdım;

O da durmadı tüm varlığıyla zihnime hüzün tohumlarını ekti.

Kar ya...

Ellerim Wattieza

Ellerim, varlığımın salınmış köküdür

Beni al yanına, sakla

Çatlak ve çarpraz parmaklarımdan akan yaşlarla doyur

Aynaya bakıp da

methiye...

Tükenmiş bir kalemin

yazdığı son kitabım

uçak olsun sayfalarım

ve delsin kaygılarım

karanlık gökyüzünün

son yağmurunu

Ölü bir şairin

yazdığı son şiiri...

gidebilirdin ve ben de durabilirdim

susturabilirdim bu deliyi

kendimi saklayabilirdim gülüşünün güzelliğinden

ah Lo

istedim ki; günahlarımı sadece sana a...

o gün 

insanlığın son kez öldüğü gündü

yeni kirli sayfaların koynunda

kanayarak

titreyerek dizlerimiz üstünde

yanarak ve yakılarak ve boğularak

ve düşe...

ısıtamıyorum yüreğimi tonlarca odun bu insan değil

soğukluğu güzlerimin, üşüyorum

sayamıyorum sayısını ve şeklini ve sözlerini

etrafımda dolaşıp duran mas...