"İyi ki doğdun, mutlu yıllar. Hadi tamam. yeter mi bu kadar?"
Nihayet otuz. o en korktuğum, elimde hiçbir şeyle yakalandığım yaş. Nihayet başlangıcı buruşma...
İstedim ve yoktu arasında sürüklenen şüphe.
Sürüklenen buğu
Doğrulanmaz, aykırı itişlerden sıyrılınca,
İnsanını hafifletince aydınlanan sokağımız
Telaşı ...
Ömrümüz her şeyi yaşayacak kadar uzun değildi. Başkalarının hayatından da ders alınması ve öylece yaşanmaması gerekirdi. Misal ben, evet belki de sen… Herkes...
Neden burdayım, olmak istediğim yer neresi. Hangi hayatı yaşamalıydım önceki mi sonraki mi.
Hayat bazen çok keşke dedirtiyor insana.
Keşke demek yerine ya...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok